Je staat in het bos. Je roept je hond. Een keer. Nog een keer. Je stem wordt iets dringender. Andere mensen kijken al op. En jouw hond? Die snuffelt rustig verder. Misschien werpt hij even een blik over z’n schouder, maar verder? Niks. Alsof je niet bestaat.
Voor veel baasjes van zelfstandige honden – husky’s, basenji’s, akita’s en soortgenoten – is dit dagelijkse kost. Deze honden zijn niet geneigd om 'zomaar' te komen. Ze willen een reden. En roepen is voor hen geen automatische oproep tot actie, maar een suggestie die ze tegen hun eigen plan afwegen.
Komen als het nut heeft
In plaats van denken: "Mijn hond moet gewoon luisteren!", helpt het om te denken: "Wat maakt het voor hém interessant om te komen?" Veel zelfstandige honden komen wél als ze weten dat het hen iets oplevert – denk aan een beloning, spel of samen iets doen wat bij hun aard past.
Een tip: roep niet alleen als je klaar bent met wandelen. Veel honden leren dan: roepen = lijn eraan = saai. Varieer. Roep je hond, beloon hem en laat hem dan weer vrij. Zo bouw je een associatie op van: komen is leuk.
Belonen op maat
Voor deze honden werkt een standaard voertje vaak niet. Denk eens aan het gebruiken van een favoriet speeltje, of iets interactiefs zoals een achtervolgingsspel. Een goed hulpmiddel kan een werptouw of speeltje van Agilitoy zijn – te vinden via winkelvoorjehond.nl.
Of probeer eens voerbeloningen te verstoppen in een snuffelmat of tussen boomwortels – dat prikkelt het natuurlijke gedrag en maakt het samenwerken interessanter.
Herkenbaar? Ik help je graag ontdekken hoe jij je hond wél kunt motiveren om naar je toe te komen. Ga naar eigenwijzehond.nl om meer te lezen over hoe ik jou hierbij kan helpen
Reactie plaatsen
Reacties